Gönlümün Oyun Bahçesi

Yalnızlığımın içinde kurduğum oyun bahçemdeyim gene
Kimsesiz sessiz bir dünyamda kaldım tek başıma
Yine tek yine inatla başım dik kafa tutuyorum hayata
Hep karşı duruyorum hayata ya o beni öldürecek ya ben onu
Başka çarem yoktu aldı tüm sevdiklerimi elimden
Biricik savaşcımı aldı benden alamadığı bir ben vardım
Yalan söylüyordu hayat her sabah bana
Yalanlarını öyle utanmazca söylüyorduki inanasım geliyordu
Her sabah umutla uyanıyordumAçıyordum gözlerimi en güzel güneşe
Ama güneş yakıyordu beni
Yağmurlar ıslatıyordu
Rüzgarlar en büyük fırtınam oluyordu
Hava sanki boğuyordu
VE hergün asıyordu beni hayatVe ben yine inatla kaldırıyordum başımı inatla
Emirler yağdırıyor ,susturmaya çalışıyordu
Çığlıklar atıyordum rüzgara karşı
Fırtınaya doğru koşuyordum tüm isyanımla
Acaba hayat neyi severdi
Beni sevemezmiydi
Yoksa hayat sevdiğine acımı çekitirirdi
Küçük bir erkek çocuğunun hoşlandığı kıza çektirttiği gibi
Acaba kurduğum dünyayı yıkarmıydı tekrardan
Yok bu sefer izin vermeyeceğim
birdaa hayat yenemeyecek beni
keşkelerim değil iyikilerim galip gelecek
Bulduğum yerde tutacağım hayatın ellerinden
kelepceleyeceğim bileklerini bileklerime
Saklayacağım gönlümün en güzel yerinde onu
Ve görecek hayat ben galip geleceğim bu sevdada....