Şehidim'e Mektup

Aslında şehitlerimizi bir gün anmayı mantıklı bulmuyorum.365 gün unutup bir gün anımsamak..Bu yazımı geçen haftalarda yazıp bir yarışmaya yolladım ama son bir saat kala haberim olduğundan düzeltemeden düşünemeden yazdım günün anlam ve önemiyle paylaşmak istedim..

Şehidim!

Biliyorum sesimi duyuyorsun.Yattığın yerden beni,bizi hala koruyorsun.Hala toprağa bastığımda hissediyorum seni.Sanki kalp atışların diz kapaklarımdan beynime gelir gibi.Dizeleri yazamıyorum parmaklarım tutmuyor seni düşünürken.Geceler soğuk ve ıssız sen bizi korurken korkmadın mı Mehmet’im.Çocuk yaşında elinde biraz azığınla,üstün başın derbeder giderken yolda neler düşündün şehidim.Korktun biliyorum sende korktun ama oraya gidince sende gördün Mehmet’im vatan aşkını en iyi sen bildin en yiğit sendin en korkusuz asker sendin.Git dediler gittin, öl dediler, öldün.Sen vasıfsız bir uğur uğruna gitmedin Mehmet’im sen anan için savaştın, vatanın olan anan için.Sen hiç görmeyeceğin bebeler için savaştın.Sen ezan seslerinin dinmemesi gerektiğini hissettiğin için savaştın.Sen kendin için savaştın ama en çok sen namusun için savaştın.Mehmet’im çanakkale’de geldiğimde mezarına hissettim sendeki o heyecanı.O toprak senin bedenin bu vatan sensin şehidim..

Annem ve babam küçükken hep şöyle dediler.”Şehitler ölmez” gerçekten ölmedin biliyorum öyle bir ruh taşıdın ki bedeninde her gün gezdin canından çok sevdiğin vatanını ve ruhunla bile savaştın bu topraklarda.Biliyorum şehidim üstüne basılmaz.Ve biliyorum ki sana kıydılar.Yürekli Mehmet’im..Adının ne önemi var yüreğimde açtığın yarayı hiçbir merhem kapatmıyorki.Seni gördük biz topraklarda bir nar oldun kıpkırmızı ve bir erik çünkü sen toprak oldun Mehmet’im..Soluduğum hava kadar temiz içtiğim su kadar saf oldun artık sen.

Ve şimdi sen bile gelip alamazsın bendeki senin değerini.Bir Mehmet binlere bedeldir bilir misin?.Ben en çok senin yapamadıklarına yandım Mehmet’im senin sayende yaşadığım şu rahat hayata şükürler ettim bin kere bir kerede senin için yaşadım hayatımı bir kerede senin için soludum havayı.Senin baruttan kirlenen ciğerlerini ben senin kurtardığın ülkenin mis havasıyla temizledim.

Bir zalime kurban gittim diye düşünme şehidim.Bizde boş durmuyoruz bil istedim her gün savunuyoruz fikirlerimizle bil o sahaları.Senin geçtirmediğin yeri bizde geçtirmiyoruz ki şehidim.Bizde ellerimizi bağladık hiç izin vermiyoruz artık.Sende verme şehidim sen ölmedin şimdi.

Annen saçına kınayı sürdüğünde seni vatana kurban ettiğinde kızmadın ona Mehmet’im bilirim.Sen göğsünü gere gere gittin savaşmaya.Sen ki benim halkımın medarı iftiarı senki göze aldın canını vermeye en güzel çağında, seni bir kere değil bin kere övmeye bile yetmez dilim nede ellerim..

Bir tabut içindesin.Güller bahçesinde gözlerimi kapattım seni izliyorum.Pamuk yüzündeki gülümseme ve her gün oradasın hiç yaşlanmadan.Sen hiç yaşlanmıyorsun şehidim ben yaşlanırken sen gencecik kaldın fidan boyunla.Senki nice anaların gururu,bacıların sevdalısı gönlü safirden olan şehidim.Hangi ulus dayanabilirdi söyle bana senin “Allah Allah “ sözlerinin karşısında..

Bir gün daha geçti şehidim bir ömür daha geçiyor sen sabahın kuşluk vaktinde elinde azığın ve mataran ayağında çarık gece ayaz ölüme doğru yürüyorsun kim bilir okuma yazma bilmiyorsun.Belki de biliyor ve sevdiğine bir mısra yazıyorsun.İşte o mısralar o düşünceler sevdiklerine ulaştı şehidim sen ölürken nice bebeler doğuyordu ya onlar verdi sevdiklerine o mesajı.

Bir kış günü şehidim öyle yakınsın ki düşmanına kaçmadan yaklaşıyorsun ona.Hiç korku olmadan şehidim.Anan ağlarken ardından ve bir sevdalı beklerken yolunu dualarla sen korkmuyorsun şehidim aklında en büyük aşkın ve ilerlerken rabbine doğru kimse senden alamazdı alamadı sevdiğini,toprağını şehidim.

Şimdi senin bıraktığını korumak için aldığımız meşaleyi, biliyoruz bizde bırakmayız tıpkı senin silahını bırakmadığın gibi.Söyle Mehmet’im hangi asker senden daha şerefli senki düşmanın yaralanınca ona bakansın senki ona kendi yemediğin yemeği yedirensin.Söyle bana Mehmetîm ben kimleri sana öveyim.Ben nur yüzünü kimlere değişeyim.

Sen ki bayrağımdaki kanın nedeni.Gözlerimdeki yaşın helali en güzel sebebi söyle şehidim benim yüreğim nasıl coşup sonra yanmasın.

Bugün senin için yazarken boş sayfalara anladım ki seni yazmaya sayfalar yetmez açmalı ki şu kalbi görmeli tüm sevgiyi her şeyi.

Ve şehidim  unutmadık seni..

Ne Mehmet Akif’ler unuttu seni ne halkın.Öyle bir şeref bahşetmiş ki rabbim sana seni bize vermiş yaradan ve gurur ile örtmüş göğüslerimizi adınla..

Huzurla yat şehidim bu sana şerefli halkından gelen sestir.

Şehidime..

Bu yazıyla dereceye dahi giremesem de umarım beğenirsiniz..