Dedemin ayakkabıları

Ben çok küçüktüm..
Belki okula dahi başlamadığım zamanlardı..
Dedem sık sık bize gelirdi evimiz şehrin çok dışında kalıyordu sadece bir araç geliyordu.Camdan bakarken her seferinde dedemi görüp delirirdik elinde her zaman ağırca bir çanta olurdu onun içinde ananemin çok güzel yaptığı şimdilerde annemin yaptığı bademli kurabiyelerden yapardı.Bize örme donlar,kazaklar yapardı biz hep örme eşyalar giydik büyüyene kadar..
Dedem uzun boylu,kilolu,koca göbekli,kel bir adamdı..
Güler yüzlü biri aynı zamanda ultra cimriliği ile nam salmış bir adam olmanın yanı sıra iyi bir dindardı.Din konusunda bir alimdi gerçek anlamda.
Hatta küçük kız kardeşim çok ağlıyor diye yaptığı muska bile vardı.
Vefatına kadar her sabah camiye gitti.Bazı günler ezanı o okur hocalık o yapardı.
Asla kimseyi örtünmeye zorlamayan sadece öğretme ve sevdirme yolundaydı dini.Ne zaman ondan dinlesek daha çok merak ederdik dini.Neyse gelelim olayın devamına..
Dedem her zamanki gibi bize gelmiş ve soluklanmıştı.Kendisine çok güzel yeni ayakkabılar almış olduğu için ayrı mutluydu.
Sabah namazı için her zamanki gibi camiye gitmek için yola koyuldu.Bizde o gelen kadar sofrayım kurmalıydık dedem çok yerdi eee o koca göbek durduk yere olmamıştı.Zevkle yerdi yemeğini..
Dedem geldi ayağında cami takunyaları hepimiz şaşırdık.Annem " baba ayakkabıların nerede?" diyince öğrendik ki birisi dedemin ayakkabılarını çalmış..
Dedem pek hiddetlendi ama aynen şöyle dedi; "Göreceksiniz o ayakkabılar yarın ki sabah namazında bu kapının önünde olacak"..Olacak iş mi?Çalınan şeyler gelmez normalde.
Dedem başladı okumaya oku babam oku bizde çocuk aklımızla şunu söylüyoruz"Şeytan aldı götürdü satamadan getirdi."...
Sabah oldu kapıyı açtık ve gerçekten ayakkabılar gelmişti.
Hatta muntazam bir düzgünlükle konulmuştu.
Hepimiz hayretler içinde şahit olduk.Dedem evden hiç çıkmamıştı.Sadece dua etmişti.Ve dediği gibi olmuştu..
Dedemle ilgili hayatım boyunca en şaşırdığım olaylardan biriydi..