29 Nisan 2013 Pazartesi

Yargılarımız

Aslında şu an çok yorgunum bedenim iflasın eşiğinde 3 saatlik uykularım yüzünden delirmek üzereyim.Kimse farkında değil çatlamak üzereyim.Sabret Gülnihâl 3 ay daha ne olur..Geçecek bunlar..Derin derin nefes al..Mide bulantısı geçmedi bir türlü..
Bugün arada dükkanımın önünden geçen yaşlı bir amca var baklavalara bakıyor hep bende ikram etmek istiyorum..Bugünde tam edecektim müşteri geldi sonra bir baktım elinde bira..Bir an çok kızdım bira içiyor diye..Ama sonra dedim ki kendi kendime belki derdi vardır.Kendini avutuyordur belki..
Yargılarım eskisi gibi değil..
Eskiden insanları yargılamak daha kolaydı ama şu aylar boyunca insanları yargılamadan bakmayı öğrendim.Meğer ne çok şey değişmiş bende ve hayatımda..Hepsi olumlu gibi gelmiyordu.Depresyondaydım.Ağlıyordum devamlı,yalnızlık çekiyordum.Ama sonra içimdeki kıza tutunmayı öğrendim.İnsanları yargıladığım anda aslında kendimi yargılayıp kendime kızmaya başladığımı fark ettim..Meğer ne kadar safmışım ne kadar küstah..
Geçen gün parasız birilerine baklava ikram ettim annem "Biliyor musun Gülnihâl senin her işin düze çıkacak kızım sen iyi şeyler hak ediyorsun." dedi..Bilmiyorum hak ediyor muyum ama gerçekten hak etmek isterim..
Eskiden herkese kızıyordum herkes suçluydu artık kimse suçlu gelmiyor geçmişim geçmişte kaldı artık hayatımda yeni insanlar yeni deneyimler yeni şeyler olacak..
Bugüne kadar nasıl kendi kendimi güçlendirdiysem gene güçleneceğim..
Sadece yorgunum biraz yorgunum elim tutmayacak kadar..Göz altlarım moraracak kadar.Migrenim çıkıp bu kusma isteğim çıkacak kadar..Ama biliyorum bu günleri bir atlatayım kardeşimin okul masraflarını hele bir hallede bileyim biliyorum uyuyacağım sonsuza kadar uyku benim olacak..Sadece 3 ay..Biraz daha kuvvet istiyorum senden Allah'ım..Başımı eğdirme..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder